Outback experience

Afgelopen week was ik een week vrij. De vader van het gastgezin wisselt van baan en heeft een week vrij. Dit geeft mij de ruimte om te gaan reizen, nieuwe ervaringen op te doen. Ik ben op zoek gegaan naar een cowboy cursus, oftewel een jillaroo. Via het internet kom ik uit op een jillaroo cursus in Bingara. Bingara ligt in New South Wales net als Sydney. Het is een 6uur durende treinreis en een twee uur durende bus reis om er te komen. Op de heenreis blijf ik een nacht over in Tamworth.

In Tamworth wordt meerdere malen per jaar country muziek festivals georganiseerd. Ik verblijf in een gasthuis. Mijn kamer is klein, oud maar schattig. Voordeel van een gasthuis is dat je je kamer niet hoeft te delen zoals in een hostel. In de avond ben ik uit eten gegaan met wat andere mensen uit het gasthuis. Na het eten wilde ik het nachtleven van Tamworth verkennen. Ik was blij dat ik een groep mannen tegen kwam die een vrijgezellenfeest hadden want anders was het uitgestorven. De nachtclub van Tamworth bevind zich in een hotel. Ik kan het niet eens een nachtclub noemen, het is te vergelijken met een café waar ook gedanst kan worden. Het was een gezellig avond, we hebben gelachen, strippers gezien, gedanst, en de volgende dag wakker geworden met een kater.

De ochtend begonnen een fruit shake en een plak bananenbrood tegen de kater. Toen ik me wat beter voelde ben ik gaan rondgelopen in Tamworth en heb ik een gedeelte van een amateur wedstrijd cricket zitten kijken. De bus die vertrekt vanuit Tamworth wacht op de enige trein die aankomt per dag vanuit Sydney. Je kunt de bus niet missen want dit is de enige bus per dag die vertrekt naar Bingara. Helaas had de trein vertraging maar ik raak aan de praat met een vrouw die woont in Bingara en de buschauffeur. Het valt me op dat de mensen in Tamworth vriendelijk en open zijn. Ze hebben geen haast, blijven staan bij de kassa voor een praatje en beginnen tegen je aan te kletsen bij de bushalte.

De busreis duurt twee uur, en de mevrouw waar ik naast zit verteld honderd uit over haar man die in het ziekenhuis ligt, haar kinderen, haar vogels en een bus die ze in de achtertuin heeft. Ze vraagt wat ik in Bingara ga doen, en dan begint ze honderd uit te vertellen over de “boer” die op de boerderij woont. Ik denk persoonlijk dat deze vrouw nog praat als ze ligt te slapen.

Vanaf Bingara is het 20 rijden naar de boerderij. Rondom de boerderij zie je alleen maar weilanden, bergen en bomen. Je hebt nergens op de boerderij bereik met je telefoon. De buren wonen kilometers verder op. Verder zie je alleen maar paarden, koeien, schapen en geiten. Bij aankomst zie ik een quad staan en een crossmotor. Ik vraag of ik in deze week kan leren rijden. Ik word direct op een quad gezet door John (boer). Hij stuurt een jongen met me mee. Een uur later zit ik helemaal onder de modder. We hadden een plas water gevonden en hebben daar doorheen gereden met hoge snelheid. Later in de avond kwam ik er achter dat deze jongen al 12jaar oud was. Hij vertelde me over het rijden van zijn moeders auto, het drinken van bier. Maar op eigenterrein mag je rijden zonder rijbewijs. John heeft 30.000 hectare aan grond, over de 300 paarden.

De boerderij ligt in een gebied waar het in de zomer iedere dag 45 graden is en waar het zelden regent. Iedere dag droog en volop zon. Maar als het stormt dan stormt het goed. Het heeft een avond gestormd. Ik heb nog nooit eerder meegemaakt dat het zo hard regent. Het was bizar, en het onweerde ontzettend hard. Ik schrok wakker van een donderslag en ik keek direct of er niets in de brand stond. De volgende ochtend was de hoofdschakelaar uit, en was de telefoon opgeblazen.

John verdient zijn geld door middel van het verkopen van paarden en koeien. Er zijn een aantal hengsten die de merries op een natuurlijke manier bezwangeren. Ze worden niet bewust bij elkaar gezet, de natuur doet zijn werk. De andere hengsten zijn gecastreerd waardoor er geen familiekruisingen kunnen ontstaan. John kent al zijn paarden en traint ze. Hij maakt ze zadelmak, rijdt ze zelf in, leert ze gewenst gedrag zoals het optillen van de benen, lopen aan de hand enz.

Het was tijd om de paarden op te zadelen want we gingen een rit maken. Ik weet eigenlijk helemaal niets van paarden en het gedrag van paarden. Als een angsthaas loop ik achter de andere aan tussen de tientallen paarden door die Blade (12 jarige jongen) voor ons in de yard gezet heeft. John verteld wat hij doet, hoe je op een paard af loopt, hoe je hem opzadelt. Dit wordt de eerst keer dat ik ga paardrijden. Alles en iedereen opgezadeld en klaar om te gaan. Besluit mijn paard dat hij niet mee wil lopen want haar veulen staat nog in de yard. Ik krijg een ander paard toegewezen, waar ik in eerste instantie blij mee was. Want het paard wilde haar veulen niet verlaten waardoor hij begon terug te rennen naar de yard en het meisje moest alle zeilen bij zetten om haar uiteindelijk mee te krijgen. Met de hulp van John lukt het uiteindelijk. Voordat zij terug zijn houdt Blade mijn paard iets te stevig vast, en ik waarschijnlijk ook. Op deze manier doen we het paard zeer waardoor hij steigert. De eerste keer blijf ik zitten en de tweede keer val ik er af. Ik heb me niet echt bezeerd maar ik vind het super spannend om er weer op te klimmen.

Ik word terug gewisseld met het paard wat niet mee wilde lopen. John houdt mijn paard vast tijdens het rijden. Binnen 5 min nam John me mee galopperen wat ik allemaal ontzettend spannend vind. We hebben een twee uur durende rit naar de rivier waar we gezwommen hebben met de paarden, en een twee uur durende terug rit.

De volgende dag vraag ik aan Jenny, zij woont op de boerderij (ze begon als backpacker en is nooit meer weg gegaan van de boerderij, ze is nu bijna 20 weken zwanger), of ze mij wilt leren paardrijden in de bak. In de middag rij ik in de bak met John want hij is een jonge merrie aan het leren rijden. Ik galoppeer voor hem uit en hij volgt. Ik heb mijn rug behoorlijk bezeert doordat ik op een verkeerde manier terecht kwam op het zadel met galopperen.

Dinsdag ga ik met Richard (vriend van Jenny, vader van het kindje) mee. Hij is een professioneel schapen scheerder. We vertrekken om 06:00uur in de ochtend naar een schapen boerderij. Hij heeft een hond bij hem die de schapen in de verschillende ruimtes jaagt. Waar wij een voor een de schapen uithalen om te scheren. Het is een zwaar beroep om te doen. Ik heb een gedeelte gedaan van een 145 kilogram wegende ram. Je moet hem in de houdgreep houden. Schapen kunnen schoppen en proberen weg te rennen. Verder heb ik het wol gesorteerd. Dit was niet echt het leukste baantje om te doen. Maar het betaald goed als je geld wilt verdienen op een boerderij.

In de middag hebben we een rit met toeristen. We gaan naar Johns huis in Bingara. Hier heeft John nog zo`n 40 paarden staan. Veel van deze paarden zijn oude race paarden. Ik heb er eentje die eigenwijs is. Op de heenweg was ik er al niet helemaal zeker van dat mijn paard luisterde, en op de terugweg ging hij er vandoor. Hij begon te rennen en wilde niet stoppen. Ik kon hem de bosjes in sturen waardoor het uiteindelijk toch goed kwam. Maar ik vond deze rit niet zo leuk.

We hebben meerdere dagen de dieren verplaats van de verschillende weilanden. Dit doe je door middel van een auto en een quad. Of alleen de quad, de dieren de juiste kant op te jagen. Oftewel vee drijven. Dit is erg leuk om te doen, je moet aan de goede kant rijden, zorgen dat er geen dieren omkeren en proberen om ze als 1 groep te verplaatsen. Een aantal honden die los lopen op de boerderij komen automatisch helpen. Deze honden zijn getraind om vee te drijven. De honden die getraind zijn om de schapen te drijven kun je een opdracht geven en zij halen de schapen naar jou toe.

Ik heb voor de eerste keer een slang gezien. Hij was in de buurt van de paarden. Ik vond het ontzettend interessant. Het was een bleu belly snake heb ik me laten vertellen. Deze zijn zo giftig dat ze een hond in 1 keer doden. Als je wordt gebeten moet je direct naar het ziekenhuis. Twee dagen later komen we in de avond terug op de boerderij. Ik wil het trappetje oplopen en ik schrik van de slang. Richard heeft de slang dood gemaakt met een schop. We wilde niet het risico lopen dat een van de honden gebeten wordt, of dat een van ons hem niet ziet in het donker.

Aan het eind van de week kan ik een beetje paardrijden, ik noem mezelf nog steeds een beginner. Maar ik heb het zo naar mijn zin gehad op de boerderij dat ik niet terug wil naar Sydney. Ik heb er een baantje bij, ik ga me in Sydney inzetten om de jillaroo cursus te verkopen. En als het kan ga ik terug naar de boerderij!!